De vraag ‘wat als’ klinkt vaak als vijgen na Pasen, maar zet van tijd tot tijd toch ook aan tot nadenken. Want wat als KVC Westerlo kon rekenen op meer – en bovendien door de scheidsrechtersbaas zelf gerechtvaardigde – bijval bij bepaalde discutabele situaties? Dan stond de balans na de heenronde van de competitie niet op een plek pal in de gevarenzone, maar wel één net erboven. De huidige 11 punten hadden er zonder veel verbeelding makkelijk 16 kunnen zijn. Een wereld van verschil.

Laat ons beginnen bij het begin. Net voor de interlandbreak werd een kolkend Kuipje plots monddood gemaakt door een neerdwarrelende bal op de arm/schouder van Westerlo-verdediger Emin Bayram. Scheidsrechter van dienst Nicolas Laforge wees in eerste instantie gedecideerd naar de hoekschopvlag, maar wisselde die beslissing na een VAR-interventie om voor een elfmeter. In de geest van het voetbal was de beslissing voor de neutrale voetballiefhebber moeilijk te begrijpen. Scheidsrechters-spreekbuis van dienst Frank De Bleeckere verdedigde de theoretische kant van het verhaal in zijn vaste rubriek ‘Under Review’ bij Dave Peeters. Daar weerklonk dat een contact een contact is en hoe ongewild de aanraking van Bayram met de bal ook was, zijn arm bevond zich niet tegen het lichaam en dus was dit volgens de letter van de wet een strafschop.

Wanneer Dave Peeters de penaltyfase tussen Matija Frigan en Wolke Janssens wil aansnijden, wordt dat spelfeit door De Bleeckere van tafel geveegd. De regel ‘een contact is een contact’, wordt daar omgevormd tot ‘het contact duurde niet lang genoeg, de spits ging te gretig liggen.’

Scheidsrechtersbaas slaat mea culpa
Ook op Charleroi bleef diezelfde regel over een contact niet intact. In het slot van de wedstrijd werd een schot van Madsen van richting veranderd na contact met de hand van Charleroi-speler Ilaimaharitra. Hoe ongewild en van hoe dichtbij het schot van Madsen ook werd afgevuurd, de vergelijking met de handspelfase van Bayram kan zwart op wit gemaakt worden. Ook bij Ilaimaharitra was er onmiskenbaar contact. Ook bij Ilaimaharitra was de arm weg van het lichaam.

Dat zag ook scheidsrechtersbaas Bertrand Layec. Die maakte onderstaande communicatie over aan onze club, waarin hij de beslissing betreurt en aangeeft dat KVC Westerlo recht had op een strafschop.

“Onze wedstrijdleiding maakte twee fouten in deze fase.
Het was duidelijk dat de bal was aangeraakt door de Charleroi-verdediger. Daarom had de verwachte beslissing een hoekschop moeten zijn. De scheidsrechter zag echter geen contact door een slechte positionering met een verkeerd perspectief.

Met betrekking tot onze richtlijnen voor handbal:
– Armen vrij ver van het lichaam – de speler maakt zijn lichaam groter
– Armen bevinden zich boven de oksels

Een VAR-interventie werd dus verwacht om een strafschop toe te kennen aan KVC Westerlo.”

Duidelijke taal met andere woorden. Taal die, indien deze ook daadwerkelijk was omgezet in daden, een serieuze slok op de borrel had kunnen schelen voor onze Kemphanen. Na afloop van de heenronde maken mensen met een hart voor de club nu de rekensom van 5 punten verschil ten opzichte van een veilige 12de plaats in de rangschikking. Mits juist en consequent handelen van de wedstrijdleiding, kon diezelfde rekensom met 8 punten verschil ten opzichte van Play-Off 1 gemaakt worden. Ook dat kan het harde en eerlijke antwoord zijn op de vraag ‘wat als’?